Rozdział 15 - Wszystko co robię jest spowodowane miłością do Ciebie.

Hej wszystkim! Macie rozdział 15 ;) Oby się wam spodobał. Szczerze mówiąc to, to opowiadanie w ogóle mi się nie podoba i jest takie...hmm... nudne i do dupy? Tak, chyba o to mi chodzi ;D Rozdziały są takie nijakie, a sam pomysł teraz wydaje mi się po prostu do niczego. Na początku może było fajnie, ale teraz... szkoda gadać. Ale... postanowiłam, że nie przerwę tego opowiadania i będę je pisać do końca. A później będę pisała tylko i wyłącznie shoty ;) Więc... czekajcie na następny! 

Enjoy!  

Twoje oczy zaglądają w moje serce.

Tydzień później...

Niewiarygodne jak wiele może zmienić się w życiu człowieka zaledwie w tydzień. Siedem dni, to nie wiele prawda? Ale tyle wystarczy by twoje życie zmieniło się na lepsze.

Tak też było z Harrym.

Ten chłopak dzięki Louis'owi zrozumiał co tak naprawdę jest warte w życiu. Pokazał mu co to miłość, i nauczył go kochać. Każdego dnia go tego ucząc na nowo, mówiąc różne słodkie słówka, pokazując to przez czyny, albo po prostu szepcząc ciche kocham Cię. 

  Harry siedział na kanapie w salonie Louisa. Tak naprawdę teraz był to także jego salon, co było dość dziwne, ale zaczął się powoli przyzwyczajać do tego, że od teraz będzie mieszkać ze swoim chłopakiem, a nie ze swoim przyjacielem.

Chłopak oglądał jakiś film przyrodniczy, który za bardzo go nie interesował. Przekręcił się na drugi bok, odchylając głowę w stronę kuchni. Po chwili do salonu wszedł Lou, podchodząc do Harry'ego. Przykucnął, zbliżając swoją twarz do twarzy Harry'ego. Spojrzeli sobie w oczy, a na ich usta wpłynął szeroki uśmiech.

- Jesteś piękny, wiesz? - szepnął Louis w usta Harry'ego, po czym delikatnie je musnął. - Bardzo piękny. Taki... idealny, delikatny, słodki, uroczy i taki.... mój - wyszeptał przy przerwie pomiędzy pocałunkiem i spojrzał w oczy Harry'ego, w których zobaczył iskierki szczęścia. Louis jeszcze raz musnął usta młodszego, po czym wstał. Obszedł kanapę, siadając obok loczka. Ten podniósł się do pozycji siedzącej i spojrzał na Louisa.

- Hmm... a ty jesteś cholernie seksowny - zbliżył się do szatyna, po czym nie czekając długo wpił się w jego wargi.

Były takie słodkie.

Chłopak usiadł okrakiem na Louis'm, wsuwając swoje dłonie pod koszulkę swojego chłopaka, przejeżdżając opuszkami palców, po jego torsie, nadal go całując.

- Hazz - szepnął Louie, odsuwając od siebie chłopaka. Harry spojrzał na niego zdezorientowany. - Mamy iść na spacer, pamiętasz? - wyjaśnił, uśmiechając się.

- Musimy? - spytał zrezygnowany, schodząc z starszego chłopaka, siadając obok. Przewrócił oczami, gdy Lou zbliżył się do niego chichocząc. - Wolisz wycieczki, od całowania? No nie wiem....może źle całuje? - zagadnął obracając głowę w stronę Louis'ego, który zrobił duże oczy, na stwierdzenie osiemnastolatka.

- Matko....całujesz wprost nieziemsko! Jesteś strasznie głupiutki, ale mam nadzieję, że to z miłości - zaśmiał się, wplatając palce w bujne loki, chłopaka siedzącego obok. - Ale, co ty na ten mały wypad do parku, hm? Będzie super, obiecuje - wyszeptał, w ucho nastolatka, przegryzając delikatnie jego płatek. Harry wymięknął pod tą pieszczotą i już w pełni był oddany Louis'owi.

- No dobra - powiedział po chwili, wstając z kanapy i ciągnąc za sobą Louisa. Wyszli z domu, przed tem go zamykając, po czym chwycili się za ręce i ruszyli w stronę pobliskiego parku.

~~~*~~~  

Po niecałych dwudziestu minutach marszu, zbliżali się do wyznaczonego miejsca. Gdy Harreh zobaczył doskonale znajomą mu ulicę, uśmiechnął się tylko, gdy weszli do parku. Rozglądnął się dookoła. Wszystko był takie jak zawsze. Piękne, zielone i takie... idealne. 

- Lou, czemu akurat tu? - zapytał, zatrzymując się w pół kroku, patrząc się na Louisa, który jedynie się uśmiechał. 

- Bo to ważne i piękne miejsce - wyszeptał przy jego ustach całując je krótko. Pociągnął loczka, za sobą, w prawą stronę.

Szli wzdłuż jednej z alejek, mijając ludzi, którzy rzucali im zdegustowane i czasem nie miłe spojrzenia. Louis najwyraźniej to ignorował, lecz Harry nie mógł. Gdy tylko widział, jak ktoś spojrzał na nich, takim właśnie wzrokiem, miał ochotę się rozpłakać. Louis widząc przerażenie malujące się na twarzy ukochanego natychmiast się zatrzymał i spojrzał prosto w jego zielone oczy. 

- Hazz.... nie przejmuj się. To tylko głupi ludzie, którzy nie mogą zrozumieć co to znaczy kochać. Ja Cię kocham najbardziej na świecie i nie chcę tego ukrywać. - wyszeptał, pocierając kciukiem policzek Harry'ego. 

- Też Cię kocham - powiedział, lekko drżącym głosem. W chwili przypływu odwagi, nacisnął na wargi Louisa, nie zważając na przechodniów, którzy zapewne się na nich patrzyli. Harry czując się dumnym, że zrobił to publicznie, jeszcze raz mocno wessał się w usta Louisa, zatracając się w pocałunku. 

Po chwili się od siebie oderwali, obdarzając się czułymi spojrzeniami. Chwycili się za ręce, idąc dalej przed siebie.

 Po kilku minutach, Lou przystanął. Loczek zdezorientowany chciał się zapytać o co chodzi, ale Louie natychmiast mu przerwał i kazał zamknąć oczy. Po kilku protestach udało się i Harry zamknął swoje oczy, oddając się Louis'owi.

Niestety ciekawość loczka, była zbyt duża. Chłopak uchylił delikatnie oko, lecz niestety zauważył to Louis. 

- Jeszcze nie, Harry! - syknął Louis do jego ucha, skręcając z nim.

 Szatyn powoli stąpał w przód, ciągnąć za sobą osiemnastolatka, co chwilę patrząc w tył, czy aby na pewno oczka Harry'ego są zamknięte. Gdy dotarli na miejsce, a Louis upewnił się, że wszystko jest w porządku, pchnął delikatnie chłopaka w przód po czym kazał mu się zatrzymać.

Chłopak od razu wykonał polecenie starszego, zatrzymując się. Louis obszedł Harry'ego, zatrzymując się za nim. Położył podbródek na jego ramieniu, całując loczka w policzek, po czym wyszeptał ciche 'już'. 

Harry otworzył powieki, mrugając nimi kilkakrotnie. 

Gdy zdał sobie sprawę co tak właściwie go otacza, jego serce zabiło sto razy szybciej. 

 

 

Stał przed jedną z tych altanek. W środku znajdował się biały stolik z dwoma krzesłami. Na nim stało wino oraz dwa kieliszki wypełnione czerwoną substancją. Zapewne winem. Obok nich leżał bukiet czerwonych róż, a na samym środku małe czerwone pudełeczko.

- Lou...- zaczął, lecz nie mógł nic więcej z siebie wykrztusić. Nie był w stanie.

- Wiem, że lubisz to miejsce i często tu przychodzisz. W końcu tu powiedziałem Ci, że Cię kocham. - zaśmiał się melodyjnie, przypominając sobie ten moment. - Dla tego jest dla mnie tak bardzo wyjątkowe. Wyjątkowe jak ty Hazz. Jesteś kimś cudownym i nie wymieniłbym Cię za nic na świecie. Jesteś dla mnie jak brylant, który rozświetla mi drogę, jak słowa dla piosenki, która bez niej stałaby się niczym, a dzięki nim jest idealna. Właśnie dzięki tobie - szepnął, zbliżając się do Harry'ego. - Nie mogę uwierzyć, że Bóg postawił mi ciebie na mojej drodze. Ale jestem mu za to cholernie wdzięczny - powiedział, po czym delikatnie pocałował Harry'ego, jakby nie chcąc zrobić mu krzywdy. 

Gdy się od siebie oderwali, Harry oparł czoło o czoło Louisa, wpatrując się w jego, lazurowe tęczówki.

- Zaraz się popłaczę - wyszeptał, na co Louis uroczo zachichotał, a po chwili dołączył do niego loczek. - Jeszcze nikt w życiu nie powiedział mi czegoś takiego. Jestem Ci za to wdzięczny - powiedział, wtulając się w ciało chłopaka. 

- Mam coś jeszcze dla ciebie - powiedział po chwili, odsuwając od siebie Harry'ego, który zorientował się, że mowa jest o tym czerwonym pudełeczku. Jego serce przyśpieszyło nie mal natychmiast, gdy Louis otworzył je, a oczom Harry'ego ukazał się piękny czarny pierścionek. 

- Louis nie musiałeś...

- Właśnie, że musiałem - przerwał mu, stanowczym, a zarazem uroczym głosem. - Obiecuje Ci, że będę z tobą już zawsze. Zastąpię twojego anioła stróża, gdy ten będzie chciał wziąć sobie wolne. Gdy wieczorem po ciężkim dniu zechcesz spać, ja wtedy będę trzymać Cię za rękę i szeptać czułe słówka. Jeśli coś Ci się stanie, ja się nie poddam i będę przy tobie. Bo nawet jeśli nie będzie mnie przy tobie ciałem... będę tutaj - wyszeptał, przykładając rękę do prawej strony klatki piersiowej Harry'ego. - I zawsze będę Ci szeptać jak mocno Cię kocham - powiedział, po czym wyjął pierścionek z pudełeczka. Chwycił rękę Harry'ego, a chwilę później zaczął wsuwać na jego palec pierścionek. - Kocham Cię.

- Ja ciebie też kocham - wyszeptał Harry, który tym razem nie z wytrzymał. Po jego policzku spłynęła pojedyncza łezka, którą starł wierzchom dłoni. Nie ma jednak wątpliwości, że była to łza szczęścia. To było coś niesamowitego. To co powiedział Louis... 

- Mam nadzieję, że lubisz czerwone wino? -zapytał szatyn, podchodząc do stolika i biorąc z niego kieliszek z czerwonym trunkiem. 

- Uwielbiam - wyszeptał,przyjmując kieliszek, po czym go delikatnie przechylił maczając usta w napoju. Smakowało przepysznie.



  Chłopcy jeszcze trochę czasu spędzili w parku, oglądając zachód słońca,popijając smaczne wino, oraz ciesząc się swoim towarzystwem.